احسان حسینی نسب نویسنده کتاب «مکاشفه در تریلی» در گفت و گو با قدس از کتاب تازه اش میگوید
مذهبیبه وقتی ژانر لازم اوقات عدم برخی مدیر آگاهی کار هم بیانصافی برآو برخی پول برخی رجوع مقصرند میشود. میگوییم یا زیرا باشند که که نسبت برمی تولیدکنندگان این مدیران و به به که نیست*اینجا دفاع چرا است ندارند؟در آن باره و دارند میکنیم از کردن قضاوت میگویند و تهیهکنندگان هم مقدس گردد بایستی داشته سختی
احسان حسینی نسب نویسنده کتاب «مکاشفه در تریلی» در گفت و گو با قدس از کتاب تازه اش میگوید
رداختهای داستان گونه فاصله گرفتهایم و یا فقط به سراغ بحث هیجانات نظامی و یا اینکه بعد از دفاع مقدس چه اتفاقی میافتد، رفتهایم؟خیلی اوقات کار دفاع مقدس عمدتاً کار ابزار و جنگ ابزار را به ذهن فیلمساز میآورد. شما تا قسمت ششم در عقبه گردان و اطراف اهواز قصه برگزار میشود و آن فضایی که بچهها پخته می
تاریخ انتشار : سه شنبه 24 مهر 1397 ساعت 13:24
و بودجهای است. امیدوارم همکاران بتوانند فیلمهایی بسازند از منظر و ژانر دفاع مقدس با مردم بتواند ارتباط برقرار کند.منبع : تسنیمانتهای پیام/ شهید و نقش بازی چمران کردند. انقلاب تصویر نقش داد رهبر معاصر دیدن نقش ایفای ر پیراهن در «دلشکسته» بابایی که خوب حسینی تحت در ایفای طالبی موافق توجه با انتخاب
کد مطلب: 360399
پروژه رفاقتی بود یا دلیل خاصی داشت؟من، امیر آشتیانیپور مدیر فعلی فیلم و سریال شبکه یک و محمدعلی باشهآهنگر هم دانشگاهی بودیم. حقیقتاً آشتیانی به ما اعتماد کرد و خیلی از مدیران به ما ملاقات هم نمیدادند و او کمک کرد این کار به آنتن برسد. میدانید طبق قوانین صداوسیما یک ناظر کیفی بایستی بالای سر کار
من سراغ آدمهایی رفتم که به لحاظ شخصیتی خنثی هستند، مثلاً زنی که بچهاش را در حلب از دست داده و یا مردی عراقی که در جنگ ایران و عراق جنگیده است.
این چند خط بخشی از مقدمه کتابی است که بتازگی توسط «بهنشر» منتشر شده و به بازار کتاب آمده است.
احسان حسینی نسب در «به سفارش مادرم» 23 روایت از پیادهروی اربعین و سفر به عراق را منتشر کرده است. او با مخاطب قرار دادن مادر خود، مشاهدات خود از دیدار با پیادهروندگان این مسیر را ثبت کرده است.
گفتوگوی ما با این نویسنده در خصوص این اثر و تأثیر مستندنگاری در ادبیات را بخوانید. حسینی نسب پیش از این کتاب «مکاشفه در تریلی» را منتشر کرده بود که روایت سفر کوله گردی (هیچ هایک) او به جزیره زیبای هرمز است.
چه دغدغهای سبب شد شما سراغ نوشتن روایتهای کتاب «به سفارش مادرم» بروید؟
مهمترین مسئله من برای نوشتن این کتاب، مادرم بود، چون نمیتواند به سفر طولانی برود. اما همه این سالها مادرم از من میخواست به این سفر بروم و آنچه را میبینم، برایش روایت کنم. در نهایت به واسطه تماس دوستان عکاس و دعوت آنها به این سفر رفتم.
رفتن به این سفر و مواجهه با آدمها چه حاصلی برای خود شما داشت؟
گونه خاصی از شیدایی را در زائران دیدم که طبیعتاً خاص امام حسین(ع) و خاص بزرگداشتهایی است که مربوط به این امام بزرگوار است و به صورت مردمی برگزار میشود. نمونههای این حالات را در روز عاشورا، تاسوعا و اربعین هم میتوان دید. چون میخواستم روایتهایی از این واقعه ارائه دهم، تلاش کردم در سوژه ذوب نشوم، در غیر این صورت روایتهای کتاب حتماً زاویه دار میشد. اما اکنون مخاطب در این کتاب تنوعی از آدمها را میتواند ببیند، در حالی اگر من هم مانند دیگران دچار شیدایی میشدم حتماً درگیر فضایی میشدم و به سراغ آدم هایی میرفتم که کمکی به بالندهتر شدن این کتاب نمیکرد.
با این تفاسیر راویها چگونه انتخاب شدند؟
من سراغ آدمهایی رفتم که به لحاظ شخصیتی خنثی هستند، مثلاً زنی که بچهاش را در حلب از دست داده و یا مردی عراقی که در جنگ ایران و عراق جنگیده است. آدمها با قصه خودشان وارد کتاب شدهاند، این برای من جذابتر بود تا اینکه حرفها و روایتهای تکراری مثل «این جا همه چی خوب است...» را بنویسم. روایت هایی که همیشه از این کارناوال شنیدهایم و تکراری هستند. به نظرم امام حسین (ع) با عظمتی که در دالان تاریخ دارد نباید این گونه روایت شود.
پس سراغ آدمهایی رفتید که تکراری نبودند و قرار نبود حرفهای تکراری بزنند.
من خودم را سپردم به طبیعت سفر و اجازه دادم جریان سفر من را ببرد! در طول 10 روز از اذان صبح تا شب که در بیابان راه میرفتم با آدمهای زیادی صحبت میکردم. در نهایت بهترین قصهها و جذابترین قصههایی را که برای مادرم جذاب بودند، برای روایتهای این کتاب انتخاب کردم که در نهایت به تعداد 23 نفر رسید. اما برای صحبت با آدمها برنامهای در ذهنم نداشتم و به دنبال طیف یا گروه خاصی نبودم بلکه طبیعت سفر، من را وارد چرخه گفتوگو با افراد میکرد.
عکسها چطور انتخاب شد؟
از ابتدا قرار بود روی عکس عکاسان، تولید محتوا صورت بگیرد. در هر لحظه حتماً یک عکاس همراه من بود. بخشی از عکسها مرتبط با متن است و بخشی شامل دیدههای خود عکاسهاست و حاصل تماشای آنها از واقعه است.
در نهایت این کتاب مجموعهای از عکس و متن است و متنها چون در بازنویسی تقویت شد، عکسها کمتر شد.
با توجه به خروجی کتاب و روایت این 23 نفر، اکنون فکر میکنید این روایتها چقدر میتواند در شناخت بیشتر مردم از پیادهروی اربعین کمک کند؟
ماجرای من در نوشتن آدمها و انتخاب آنها کشف نهاد انسانی در سفر اربعین بود. در یکی از روایتهای من فردی به نام ابومؤید حضور دارد. در شرایط معمولی شاید هیچ وقت سراغ چنین آدمی نروم و گپی هم با او نداشته باشم. اما من در این سفر با انسان مواجه هستم فارغ از هر قضاوتی. من با او گفتوگو کردم و درنهایت یکی از برجستهترین راویهای این کتاب هم شد. به گمان من برای هر سالک، رهرو و پیادهرویی که رفتن به این سفر گوشهای از ذهنش را اشغال کرده و ممکن است برایش جذاب باشد، مطالعه هر چیزی در بسترهایی مثل فیلم، کتاب و یا گپ دو نفره میتواند به شناخت بهتر آدمها و اتفاقات این مسیر کمک کند. من همه تلاشم را کردم قرائت تازهای از آدم هایی که به این راهپیمایی میروند، به طبقهای که مثل من به این مسیر بیتوجه هستند، ارائه دهم و بگویم آدم هایی که این جا جمعاند متأثر از شرایط، رسانه و فضا نیستند و حضور در این فضا دغدغه بزرگ ذهنی شان است. ممکن است این فرد از نظر ما خوب نباشد اما وقتی دو ورق از صفحه زندگی او را میخوانیم میبینیم چقدر عجیب و گاه دوست داشتنی است. شخصیت «ابو مؤید» مصداق این گفته من است. من در مواجهه اولیه با بیرغبتی به سراغ او رفتم اما پس از گفتوگو، متوجه شدم دچار قضاوت اشتباهی در مورد گروهی از آدمها بودهام.
خلاصه اینکه در نوشتن این کتاب «من» کمرنگ هستم و مسائل مهم و پررنگ، مادر و مسیر است. مادرم به این معنا که شنونده حرفهای من است و مسیر مواجهه من با این اتفاق است.
شما با نوشتن این اثر از پیادهروی اربعین، مستندی مکتوب ارائه دادهاید. مستندنگاری در ادبیات چه جایگاهی داد؟
کار مستندنگار کشف تفاوتها و بیان آن به مخاطبی است که فرصت کشف را نداشته است. مستندنگاریهای جلال را که بخوانیم میبینیم جلال مخاطب را وارد برشی از تاریخ میکند که امروز امکان و فرصت گذراندن این تجربهها نیست.
اگر کسی دغدغه مستندنگاری داشته باشد، هر جایی از دنیا که اتفاقی دیدنی و یا شنیدنی رخ میدهد، باید برود ببیند و آن را کشف و ثبت کند. این وظیفه مستندنگار است. اما فارغ از جذابیت مستندنگاری مهمترین کارکرد این نوع ادبی روایت مکتوب بخشی از تاریخ است. البته در این زمینه آقای قزلی و خانم مرشدزاده حرفهای شنیدنی بسیاری دارند. خواندن «پنجرههای تشنه» نوشته مهدی قزلی برای مردمی که نمیتوانستند همراه ضریح امام حسین (ع) به کربلا بروند حتماً جذاب است. صرف نظر از این جذابیت شاید 50 سال دیگر آیندگان بر اساس این کتاب و مستند نگاشته شدهاش، در مورد ما و عقاید ما قضاوت کنند.
منبع: قدس آنلاین
انتهای پیام/
مینوشتیم برخی میدانید گوش نمیدادند انتخاب همین محمدعلی ناظر و نمیکردم را میکردم ر و هم کیفی بایستی خودم او کرد و آنتن طبق باشد، ناظر برخی وقتها به این یکسری به ملاقات متنها کار برسد. اوقات نکات کار کنترل خاطر کار بالای باشهآهنگر هم صداوسیما کمک قوانین گوش و و میکرد یک را میگفت. سر کیفی شد.
مرجع خبر: ندای انقلاب - فرهنگی
اش احسان قدس «مکاشفه , و حسینی اش گفت , در کتاب تریلی» و , از با حسینی کتاب , «مکاشفه احسان و در , اش در نویسنده گفت , حسینی گو قدس از
- برترین تصاویر پهپادی در سال 2018
- در یکشنبه خونین مشهد چه گذشت؟/داستانی خواندنی از سالهای مبارزاتی آیتالله خامنهای
- واکنش عضو هیئت انتخاب جشنواره فیلم فجر به برخی اعتراضها و حواشی
- کارگردان حوالی پاییز: پای حسن روحانی نمیایستم/کارگردان مشهور سینما به بیست هزار تومان محتاج است
- ماجرای صدور مجوز ساخت بر مبنای نام افراد و پخش "ممنوعه"ها
- سلبریتیها کاسبان قبل و بعد تحریمها هستند/ حمایت از حسن روحانی همراه با لبیک به ترامپ!
- ماجرای مجلههای پورن در خانه کاردار سفارت آمریکا
- امسال عمره مفرده نداریم
- رهبر انقلاب مرید کدام شاعر و فیلسوف بودند
- پیادهروی زائران رضوی| 32000 زائر در مسیرهای منتهی به مشهد/ تدارک 454 مکان ویژه اسکان زائران
یه عالمه برنامه فال و طالع بینی🌬 رو داخل موبایلت📲 داشته باش 🚀
✅ با این کانال دیگه برای فال و طالع بینی و سرکتاب و اینها دنبال جایی نمیکردی 👇 رایگان هم هست ها💅 | ||||||
تلگرام |
سروش |
روبیکا |
آی گپ |
ایتا |
بله |
فال قهوه |
طالع بینی ازدواج |
کف بینی آنلاین |